Als er een probleem is met een van de organen van uw huisdier, kunnen we er voor kiezen om het verder te onderzoeken met echografie. Echografie wordt vaak gebruikt voor onderzoek van de zachte organen zoals hart, lever, nieren, milt en blaas. En natuurlijk om te kijken of een dier drachtig is.
Het mooie van een echo is dat je de organen van alle richtingen kunt bekijken en dat ook de bewegingen van de organen, zoals die van het hart, zichtbaar zijn. En met een echo kun je ook de structuur en grootte van een orgaan zeer goed zien. Dat alles maakt dat veel problemen goed zichtbaar kunnen worden.
Echo van de buik
In de echografie worden geluidsgolven gebruikt, of eigenlijk de weerkaatsing hiervan, om de organen zichtbaar te maken. Om een goed contact met de huid te krijgen, wordt het gebied geschoren waarvan we een echo willen maken, meestal de buik. Er wordt gel op de huid aangebracht en daarna wordt de echokop (probe) op de huid van het dier gehouden. De probe straalt geluidsgolven uit. Door de manier waarop de geluidsgolven door de organen worden teruggekaatst naar de echoprobe, worden de organen zichtbaar. Het geluid is niet hoorbaar of voelbaar, dus het onderzoek is voor het dier niet pijnlijk.
Echo van het hart
Als we een echo van het hart maken, kijken we zowel vanaf de linker- als de rechter borstwand naar het hart. Hiervoor ligt het dier op z’n zij. We bekijken het hele hart: de boezems, kamers, hartkleppen en grote vaten. We meten of de grootte en functie normaal of afwijkend is. Met de speciale kleuren-doppler-functie in het echo-apparaat kunnen we ook bloedstromen zichtbaar maken. Dat gebruiken we bijvoorbeeld om te zien of een hartklep lekt of een vat vernauwd is. Doordat we op deze manier de functie van het hart kunnen beoordelen, kunnen we heel nauwkeurig vaststellen of uw huisdier medicijnen nodig heeft om het hart te ondersteunen en zo ja, welke. Zo proberen we te zorgen voor een langer, gezonder leven.
